Hoxe acudimos ao Forum Metropolitano para ver a obra dirixida e interpretada por Cándido Pazó, Decamerón, historias para tempos ruíns.
Nesta ocasión, o actor realiza unha viaxe no tempo de sete séculos atrás para situarse como cronista nunha Florencia asolada pola enfermidade, narrando os contos con fidelidade aos textos pero sen abandonar o seu estilo persoal na forma de narrar e de buscar a complicidade co espectador: "Existe un paralelismo entre a peste bubónica e a actual peste económica, de aí o de Historias para tempos ruíns. Fuxir non é a solución, pero imos descansar un momento desta zozobra e recuperar forzas".
Buscade información e contestade no blogue:
En que obra de 1348 se basea esta representación de Cándido Pazó?
Cal é o seu autor?
Por que se titula así?
Resume un dos contos da obra (dos que contou Cándido Pazó ou outro que encontredes)
Inspirouse no Decameron do autor Giovani Bocaccio,tratase de 7 mulleres e 3 homes que fuxen da peste bubonica de Florencia refuxiandose nunha vila das aforas ,e cada un conta un conto cada noite durante a 10 noites que pasan en villa facendo asi un total de 100.
ResponderEliminarGiovani Bocaccio(1313-1375)foi un escritor e humanista italiano,xunto con dante e petrarca e comnsiderado un dos padre da literatura italiana.
Titulase decameron que etimoloxicamente significa(los diez dias).
Cornudo e apaleado,e unha obra na que un cura namorase dunha moza e faille pensar que o seu marido esta no purgatorio polo pecado de celoso nestos dias o marido é apaleado mentres que a sua muller ¨divirtese¨ co cura e logo fanlle pensar a este que volve a vida e como compensa deua vaille permitir ter un fillo prematuro.
Cándido Pazo nos leva a sete seculos distintos e nos atrae a que o atendamos cos movementos que fai en cada ocasion
ResponderEliminarbasease na obra Decameron que e un libro que recolle as narracions duns mozos que se refuxian fora da cidade escapando da peste negra
do 1348 .para se entreter contan, por quendas, con talante humorístico e, con frecuencia cheos do erotismo bucólico da época.O Autor e Giovanni Boccaccio que naceu no 1313 na rexión de Florencia e finado o 21 de decembro de 1375.Foi un escritor e humanista italiano.
o libro titulase decameron porque deca significa 10 y hemeron significa dia.E 10 dias son o que os mozos estiberon fora da cidade contando cada dia unha historia cada un e asi o libro ten 100 historias ao final.
resumo do conto:
Alibech, noble adolescente pagana, atraida por la doctrina de Cristo acude a un desierto poblado de anacoretas para aprender cómo servir a Dios. Un santo ermitaño la acoge en su cabaña e, incapaz de resistirse a la lozanía de la muchacha, decide aprovechar su ingenuidad contándole que lo que más place a Dios es meter el soberbio e indómito diablo que él tiene entre las piernas en el infierno que ella tiene en el mismo lugar, a lo cual ella se presta encantada. Y tanto le gusta repetirlo que llega un momento en que el anacoreta se niega a hacerlo, agotado. Filóstrato recibe el laurel de rey y establece que el tema de la siguiente jornada será el de las historias de amor que acaban mal, como dice que es su sino en la vida.
Decamerón é unha recopilación de contos algunhos deles son novelas curtas e onde se desarrollan tres temas principias o amor , a intelixencia humana e a fortuna. Foi escrito por Giovanni Boccaccio no ano 1351.
ResponderEliminarGiovanni Bocaccio naceu no ano 1313 e finou no ano 1375 foi un escritor e humanista italiano è un dos pàis da literatura en italiano compuxo tamen varias obras en latìn , e recordado por a sua obra decamerón
Decamerón foi titulada asì porque e unha recopilaciòn de cen contos de desigual extenciòn
Elexia de Madonna Fiammetta neste conto a protagonista relata o amor xuvenil por Pànfilo na cidade de Nàpoles. A relaciòn entre mabos termina cando Pànfilo ten que partir a Florencia
Fiammetta sentindolse abandoada polo sea amante intenta suicidarse . o final da pobra a protagonista sintese espèransada cando oe que Pánfilo volove a cidade pero descubre con amargaruga que è unha persoa co mensmo nombre . o autor dedicou esta obra a todas a mulleres enamoradas
Esta obra basease no Decamerón que é unha colección de relatos, por Giovanni Boccaccio escritor italiano (1313 - 1375) fillo dun mercader e banqueiro florentino e titulase así porque Deka é dez en grego e tratase de dez amigos que escapando da peste negra do 1348, para se entreter contan cada un unha historia durante dez dias.
ResponderEliminarMeter o diaño no inferno, que foi unha das obras que máis me gusto. Trata sobre unha rapaza ignorante que escoitara que servir a Deus era o máis sublime, escoitara que había uns homes que apartabanse do mundo e que sabian acercarse a Deus, donde coñeceu a un xoven eremita que aproveitouse da ignorancia da rapaza.
Cristian Roel
Decamerón, é un libro constituído por cen contos que tratan do amor, da intelixencia humana e a fortuna.
ResponderEliminarEsta obra é unha recopilación de contos dividida en dez xornadas con dez narracións ou historias, cada unha de elas vai precedida dun prólogo dedicado aos amantes desgraciados e as mulleres.
Chámase así porque cando Giovanni foi a Florencia no ano 1348 que era cando veu a peste, 3 homes e 7 mulleres reuníronse na igrexa Santa Isabel María Novella e toman a decisión de alonxarse da cidade para non contraer a peste.
Cando escapan da peste eles póñense a relatar contos que duraron 10 días, e así contaron 100 contos en 10 días.
Foi escrita por Giovanni Boccaccio (ano 1351).
El foi un escritor humanista italiano, é considerado o pai da prosa italiana. Nacido no 21 de Decembro do 1375 en Italia.
Da obra que mellor me lembro foi a das monxiñas porque rinme moito cando a contou e como a interpretou;
Trataba dunhas monxas que estaban nun convento coa súa nai superiora e un día petoulle a porta un suposto "mudo" que era un home.
O home como quería aproveitarse delas púxose a facer o seu traballo na horta sen camisa e as monxiñas puxéronse a miralo e querían probar cousas con el porque nunca o fixeran...Entón o home as levou a seu terreno e practicaron sexo, entón as outras monxiñas que en total eran 9 querían probar..e probaron todas, menos a nai superiora e pensaban que ao ser o home mudo que non íba a falar nada do que pasou.
Entón o home xa esfolgado tirouse na cama pra descansar e o viu a madre superiora e botoulle moita bronca pero o viu tan guapo que decidiu practicar tamén sexo con el...e a madre pusoxe enriba del e empezou a suplicar que parase e viñeron todas as monxas e dixo a madre superiora ¡É unah milagre, pode falar!
Leticia Seijo Boado
Giovanni Boccaccio escribiu un libro chamado Decamerón que está constituido por cen contos. Giovanni Boccaccio en 1351 fala do amor,a intelixencia humana e a fortuna.
ResponderEliminarTrata sobre un grupo de dez mozos, sete mulleres e tres homes que fuxen da plaga,refuxanse nunha vila nas aforas de Florencia.
Durante eses dez dias cada dia cada un vaille dando un nome diferente ao grupo.
Cada dia a excepción do primeiro e o último son contos libres excepto o primeiro e o ultimo que nomean a un rei e deciden o tema sobre o que versaran os contos.
Santiago, non resumiches un dos contos...
EliminarLeidy Claudibel Rguez. 3ro B PDC
ResponderEliminarAutor: Giovanni Boccaccio: Escritor y humanista Italiano; considerado el padre de la prosa italiana, el creador d ela novela y el renovador de la antigua épica. Nacido el 21 de diciembre de 1313 y murió en 1375
La obra se basa en un libro escrito por Giovanni Boccaccio entre el año 1349 y 1351, en esta obra resaltan 3 temas: el amor, la inteligencia humana y la fortuna; Este libro marcó la diferencia en su época, mostrando al ser humano como lo que es y rompiendo con la tradición de escritos místicos. No todos los argumentos básicos de este libro son invención de Boccaccio, algunos son de fuentes más antiguas de Italia. Esta obra fue escrita cuando la Edad Media llegaba a su fín.
Argumento: Esta obra comienza con la 'Pes2te Bubónica', la cual dió motivo a diez jóvenes(siete mujeres y tres hombre) a reunirse y huir de dicha plaga. Buscando una manera de entretenerse, cada uno de ellos contaba una historia por cada una de las diez noches que pasaban allí. En estas historias salían al aire sus deseos internos, lo pícaro, los grandes amores, se mostraba cada uno como es... Su verdadera escencia. Cada uno de ellos eran personas comunes, defectuosas de esa época... Se ven hombres caballerescos y coteses al igual que ladrones y adúlteros.
Eros, el dios del amor, era quien dominaba en esa época; los hombres y mujeres estaban destinados al amor.
Muchas historias heróticas de la Boccaccio corresponden a la imagen de la mujer de la época.
Tambien hay historias susceptibles de parte de las siete mujeres
¡Qué bien lo pasáis los profes y los alumnos del Mosteirón! ,
ResponderEliminarPues la verdad es que llevamos unas semanitas intensas de actividades y todas han salido genial :)
Eliminar¡Gracias, Marta, por visitarme!